Europa nuk të fal kur analizën ti e zëvendëson me euforinë!
“Kujdes euforinë”, shkruaja 10 ditë më parë. Isha ndër shumë të paktët syresh, në mos i vetmi… Egnatia shkoi në Islandë me entuziazmin e kampiones së Shqipërisë dhe me entuziazmin e fitores minimale të ndeshjes së parë në Rrogozhinë. E panë veten menjëherë në Poloni, në përballjen me Lech Poznań. Humbja në Islandë nuk është thjesht një disfatë e rëndë. Është një shuplakë e thatë realiteti, një pasqyrë e pamëshirshme që na tregon se sa larg jemi nga Europa. Jo vetëm në kilometra, por edhe në futboll. Një kujtesë brutale se Europa është realitet, jo festë. Futbolli europian nuk është as dekor për kampionët tanë, as vend për të mbajtur fjalime krenare. Është testi i vërtetë i karakterit, cilësisë, përgatitjes dhe mbi të gjitha i përulësisë. Të cilën ne nuk e njohim fare.
Egnatia e fitoi me meritë të plotë kampionatin, Kupën dhe Superkupën e Shqipërisë. Është sot forca e parë e futbollit shqiptar. Por suksesi shpesh kthehet në kurth, kur nuk menaxhohet siç duhet. Shkuan në Europë me medaljet në qafë, por pa armët e duhura. Breidablik nuk i fali asgjë. Ishte shumë më i përgatitur, shumë më i shpejtë, shumë më i organizuar dhe shumë më modern. Në fushë dukej sikur ndesheshin dy epoka të ndryshme.
Opinioni publik sportiv në përgjithësi dhe ai rrogozhinasit në veçanti e nënvlerësoi shumë, po shumë fare kundërshtarin. Shumë pak analizë. Shumë shumë vetëbesim. Dhe kjo frymë u fut edhe brenda në ekip. Egnatia hyri në ndeshje sikur emri “Islandë” mjaftonte për të qenë e thjeshtë. I “vuri në gjumë” edhe fakti që Drita e Kosovës i eliminoi vjet me dy fitore në Ligën e Konferencës. Por harruan shumë gjëra thelbësore… Harruan që vjet ishte pikerisht një ekip islandez që i nxorri nga skena europiane. Harruan që islandezët janë vikingë, vrapojnë si kuaj, të marrin frymën. Harruan që klubet islandeze janë “mace e zezë” për klubet shqiptare… Dhe dinë të luajnë futboll shumë mirë. E pamë mbrëmë, Breidablik ishte një skuadër me filozofi të qartë loje dhe disiplinë taktike që rrallë shihet në futbollin shqiptar. Kot nuk kanë shkuar në grupet e Ligës së Konferencës në sezonin 2023-2024. Edhe pse në grup regjistruan 6 humbje.
Disfata e mbrëmshme na zbuloi lakuriq një të vërtetë të hidhur: Kampionati shqiptar nuk i përgatit siç duhet klubet për ndeshjet ndërkombëtare. Ritëm i ulët. Cilësi e vakët. Struktura të dobëta. Përgatitje me standarde të mangëta. Kur je mësuar të fitosh në shtëpi sepse rivalët janë më të dobët se ti, e ke të pamundur të mbijetosh në një fushë ku çdo centimetër fitohet me gjak dhe djersë, ku çdo centimetër ka vlerë. Në Shqipëri, shpesh nuk fiton më i miri. Fiton më pak i keqi.
Dhe kur flasim për Europën, duam apo nuk duam, na kap nostalgjia… Mua të parin. Si moderator i Skënderbeut Europian të Shqipërisë. Klubi i vetëm shqiptar që ka ecur në Europë. Por nuk ndodhi rastësisht. Asgjë nuk ndodh rastësisht. Ishte produkt i një pune serioze, të vazhdueshme dhe me vizion. Skënderbeu ndërtoi një klub, jo thjesht një skuadër. Ai ekip e kuptoi se Europën nuk e fiton duke qenë kampion në Shqipëri, por duke menduar dhe punuar si europian.
Dhe derisa kjo filozofi të përqafohet nga klubet e tjera, rezultatet do të jenë të njëjta. Të hidhura, të shpejta dhe të përsëritura. Egnatia duhet të reflektojë. Ashtu si gjithë futbolli shqiptar. Nuk mjafton të fitosh këtu. Duhet të ndërtosh për të qenë dikushi edhe atje. Nëse nuk ndryshon ritmi, kultura, përgatitja dhe mbi të gjitha MODESTIA, humbjet si kjo në Islandë do të na ndjekin si hije. Në futbollin europian nuk të pyet njeri sa ke fituar dje. Të gjykojnë vetëm për atë që je sot.
