Rinis Champions League, e cila me kampionatet në një situatë ndryshe për shkak të Botërorit të zhvilluar në Katar, merr një kuptim tjetër. Mbi të gjitha sepse italianët kanë vërtet ambicie për perspektivë. Napoli doli nga grupet si skuadra më e mirë ndonjëherë për cilësinë e lojës së shprehur, dhe nëse eliminimi direkt është çështje tjetër. Megjithatë, me titullin në Serinë A pothuajse në xhep si dhe raundi favorizues ndaj Eintracht, jo vetëm që mund t’i japë përfundimisht çerekfinalet e para të historisë së tyre në këtë kompeticion, pa harruar që deri tani ka treguar se ka stofin për të përballuar këdo.
Është e qartë se janë tre skuadra e gjysmë mbi të gjitha të tjerat: Manchester City i cili nëse jo tani kur; PSG me lojtarë kampion bote në fushë; kampionët në fuqi Real Madrid që, me Ancelottin, janë skuadra më e mirë në botë në menaxhimin e ndeshjeve vendimtare; dhe gjysma e preferuar është Bayerni, me një fuqi zjarri që nuk zbehet kurrë, por megjithatë me shumë probleme në mbrojtje.
Por në të vërtetë komplekset e City, rrëmuja e PSG-së dhe “barku plotë” i Real Madridit – tre faktorë që po përkthehen në një pikë të dobët në ligat përkatëse për të tre – lënë hapësirë për të rrëshqitur. Shtojini më pas se PSG-ja dhe Bayerni do të përplasen me njëri-tjetrin dhe se Real Madridi në çdo rast duhet të heqë qafe Liverpool-in, dhe atëherë kuptojmë pse ata që luajnë mirë në ndeshjet e njëpasnjëshme mund të konsiderohen të pamposhtur që në fillim.
Dhe Interi i Simone Inzaghit është sigurisht në atë patrullë. Sezoni e dëshmon këtë, niveli i prodhimit të lojës e dëshmon këtë, aftësia për të shkuar dhe për t’u kualifikuar në Camp Nou e dëshmon këtë, dhe së fundi fakti jo i rastësishëm i të qenit i vetmi që mundi Napolin midis kampionatin dhe Champions League, dhe me meritë të madhe.
Në ekuilibrin e përgjithshëm, në fakt është e mundur të dalësh menjëherë: sepse Porto është specialiste për të hyrë në eliminim direkt me petkun e veshur me frikë, dhe për këtë arsye i zgjuar në ushqyerjen me nënvlerësimin e të tjerëve.
Por nëse Simone Inzaghi është në gjendje të paralajmërojë ekipin e tij kundër këtij rreziku psikologjik, atëherë realisht asgjë nuk mund të përjashtohet. Në 17 vitet e fundit vetëm 2 herë një “i panjohur” ka arritur të fitojë Champions League: të dyja herë një Chelsea që në atë moment dukej i braktisur. Dhe duhet të ketë një arsye pse ndodh kaq rrallë.
Por nëse barazimi ndihmon Interin dhe nëse skuadra luan pa frikë, siç ka bërë gjithmonë nga Barcelona e tutje, atëherë ata do të jenë në gjendje të merren me këdo në ndeshjet direkte. Me kusht që City dhe PSG të mos zgjohen si dy luftanijet që premtojnë të jenë, përndryshe humbja e një mundësie për një edicion të Champions League pa nivele të paracaktuara do të ishte turp.
