Ekuilibër total, 2 fitore për secilën skuadër dhe 2 barazime, në 6 ndeshjet e mëparshme në Europian
Euro 2020 arrin javën e fundit, atë në të cilën emri i ekipit kampion Europian do të dekretohet në “Final Four” në Ëembley. Itali-Spanjë (e martë 6 korrik në 21.00) dhe Angli-Danimarkë (e mërkurë 7 korrik në 21.00) dy gjysmëfinalet: emrat e ekipeve kombëtare që do të garojnë për trofeun në finale, të dielën 11 korrik, do të dalin nga këto kryqëzime.
ITALI-SPANJE – Ekuilibër total, 2 fitore për secilën skuadër dhe 2 barazime, në 6 ndeshjet e mëparshme midis Italisë dhe Spanjës në Kampionatin Europian. Të dy ekipet kombëtare u takuan të paktën një herë në secilin nga 3 edicionet e fundit të turneut: në vitin 2008 Iberianët triumfuan, 4-2 pas penalltive, në vitin 2012 kishte dy krahasime, 1-1 në fazën e grupeve dhe 4-0 për Spanja në finale, në vitin 2016 ishte Italia e Antonio Conte që fitoi, 2-0, falë golave të Chiellini dhe Pellè.
Shumë i hidhur për Italinë kujtimi i ndeshjes së fundit me spanjollët, më 2 shtator 2017, kur në ndeshjen e raundit kualifikues për Kupën e Botës në Rusi, iberikët fituan 3-0 (dopietë nga Isco dhe gol nga Morata) kundër ekipit të drejtuar nga Ventura, duke e dënuar me vendin e dytë në grup. Pasoi play-offi me Suedinë dhe dështimi për tu kualifikuar në Kupën e Botës.
Italia kthehet për të luajtur një gjysmëfinale europiane 9 vjet pas herës së fundit (2-1 me Gjermaninë në 2012) dhe vjen si skuadra e vetme që ka fituar të gjitha ndeshjet e Euro 2020. Një varg suksesesh: kundër Turqisë, Uellsit dhe Zvicrës në grup dhe kundër Austrisë dhe Belgjikës në fazën e nokautit, gjë që solli serinë e fitoreve midis kualifikuesve dhe finaleve në 15. Për Mancini, çelësi për të ruajtur trendin mund të qëndrojë në mesfushë: zotërimi i topit dhe pasimi i shpejtë, lëndë në të cilat iberikët janë profesorë.
Italia kombinon një efekt më të madh në shtypjen e lartë dhe lojën vertikale. Jorginho, Verratti dhe Barella garantojnë vizionin dhe mbulimin, karakteristikat që shartimet e mundshme të Locatelli dhe Pessina nuk i varfërojnë. Spanjollët, të cilët zotërojnë identitetin e tyre, mund të paguajnë për presionin e Italisë, nëse Italia është në gjendje të propozojë veten me të njëjtin intensitet të treguar deri në këtë pikë.
Spanja do të mbështetet në mesfushë në përvojën e Sergio Busquets, kthimi i të cilit përkoi me një evolucion të qartë të efektivitetit sulmues të Roja (11 gola në 3 ndeshjet e fundit kundër Sllovakisë, Kroacisë dhe Zvicrës, pas barazimeve zhgënjyese ndaj Suedisë dhe Polonisë). Aty ku iberikët mund të bëjnë diferencën janë krahët, ku Azpilicueta dhe Jordi Alba kanë diçka më shumë në letër sesa Emerson dhe Di Lorenzo.
